Δημοκρατική ή Κεφαλαιοκρατική κοινωνία;

Να μου επιτρέψετε κάποιες σκέψεις:

1) Γιατί η FED, η ΕΚΤ, η ΕΤΕ αλλά και μια άλλη πλειάδα κεντρικών τραπεζών είναι ιδιωτικές και όχι κρατικές όπως θα έπρεπε;

2) Γιατί είναι απόρρητη η σύνθεσή των μετόχων τους;

3) Γιατί δεν έγινε ποτέ έλεγχός τους;

4) Γιατί τα κράτη δεν μπορούν να δανείζονται από τις κεντρικές τράπεζες με το επιτόκιο των εμπορικών τραπεζών;

5) Γιατί σε κάθε δυσκολία του Χρηματοπιστωτικού συστήματος κοινωνικοποιούνται οι ζημιές και ιδιοποιούνται τα κέρδη; Γιατί πληρώνει τα σπασμένα ο φορολογούμενος και όχι οι πραγματικοί υπαίτιοι της κρίσης;

Η προσωπική μου άποψη είναι σαφής: Ζούμε σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που έχει οικοδομηθεί από το διεθνές κεφάλαιο για να εξυπηρετήσει την ασύδοτη κερδοσκοπία, εξού και όλες οι κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος.

Δεν αμφιβάλλουμε ότι ένα τραπεζικό σύστημα όταν δουλεύει ορθά είναι ωφέλιμο για το λαό. Το ερώτημα τώρα είναι: μέσα στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη κοινωνία ανεξέλεγκτης αγοράς λειτουργεί σωστά το τραπεζικό σύστημα;

Τι θέλουμε τέλος πάντων, ένα τραπεζικό σύστημα που παράλληλα με τα ορθολογικά του κέρδη του να είναι χρήσιμο για το λαό ή ένα τραπεζικό σύστημα που υποτάσσει τους λαούς στα κέρδη του;

Η Goldman Sachs μόλις διασώθηκε με το πρόγραμμα στήριξης των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που χρηματοδότησαν οι Αμερικανοί φορολογούμενοι, γνωρίζοντας από μέσα τα στοιχεία της Ελληνικής οικονομίας, αμέσως διοργάνωσε το Φεβρουάριο 2010 την κερδοσκοπική επίθεση ενάντια στην Ελλάδα και το Ευρώ.

Και μήπως οι δικές μας τράπεζες είναι καλύτερες; Η κυβέρνηση Καραμανλή διαμόρφωσε ένα πακέτο 28 δις ευρώ για τη στήριξη των τραπεζών, το οποίο ενίσχυσε η κυβέρνηση του κυρίου Παπανδρέου, ο οποίος να σημειώσουμε ενώ ήταν αντίθετος στο πακέτο όταν ήταν αντιπολίτευση εικάζεται ‘ότι μέχρι σήμερα η στήριξη του τραπεζικού συστήματος με εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου έχει φτάσει τα 108 δις. Η ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος αποσκοπεί στην χορήγηση δανείων στις επιχειρήσεις.

Οι τράπεζες κράτησαν ωστόσο τα χρήματα που αποκόμισαν από τα πολλαπλά πακέτα στήριξης με αποτέλεσμα να στεγνώσει από ρευστό η αγορά. Με εγγυήσεις του Ελληνικού δημοσίου πήραν δάνεια με 1% από την ΕΚΤ και αντί να ρίξουν τα λεφτά στην αγορά, αγόρασαν τα ομόλογα με απόδοση 5% πράγμα που τους απέφερε κέρδη 1,4 δις

( Ισοτιμία 19/12/2009)

Κάθε είδους παγκοσμιοποίηση μέχρι σήμερα έγινε φυσικά με τα όπλα και με σφαγές από τους ισχυρούς της γης. Και συνεχίζεται σήμερα από τους κεφαλαιοκράτες πάλι με εκμετάλλευση των λαών είτε οικονομικά είτε πάλι με τα όπλα.

Αν μείνουμε στη σημερινή εποχή το ερώτημα είναι τι είδους παγκοσμιοποίηση επιθυμούμε:

1) Τη παγκοσμιοποίηση που επιχειρεί το διεθνές κεφαλαίο και που κατευθύνεται από την ασύδοτη κερδοφορία ή 2) την παγκοσμιοποίηση που θα επιχειρήσουν οι λαοί με στόχο «όλοι μαζί μπροστά», με σεβασμό στην πολιτιστική και εθνική τους ταυτότητα και όχι στην πρόοδο ορισμένων από εκμετάλλευση των υπολοίπων;

Αγαπητοί φίλοι μήπως θα διαφωνήσουμε ότι η αιτία των κρίσεων διεθνώς πηγάζει από την ασυδοσία για κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου;

Ας έρθουμε στην οικονομική κρίση του 2008. Γιατί το τραπεζικό σύστημα έδινε δάνεια σε εκατομμύρια αστέγους που δεν είχαν τη δυνατότητα να αποπληρώσουν τα δάνεια; Γιατί αφού μετέθεταν την ευθύνη με τις τιτλοποιήσεις CDO και τις επισφάλειες CDS δεν τους ενδιέφερε πια η τύχη του δανείου. Και αφού η FED έβλεπε αυτή την υπερθέρμανση στην αγορά, γιατί για ένα παρατεταμένο διάστημα είχε ένα επιτόκιο 1% μέχρι τον Ιούνιο του 2004; Και ο πιο αδαής φοιτητής οικονομικών θα καταλάβαινε ότι ήταν απαράδεκτη μια τέτοια ενέργεια και ότι θα έπρεπε δίχως απώλεια χρόνου να ανεβάσει τα επιτόκια.

Ήταν λοιπόν τόσο ανόητος ο κύριος Γκρίνσπαν ή εξυπηρετούσε κάποιο σχέδιο; Κι αμέσως μετά μόλις αναλαμβάνει πρόεδρος της FED ο Μπερνάγκι εκτοξεύει τα επιτόκια στο 5,25% τον Αύγουστο του 2006 καθιστώντας παντελώς αδύνατη την αποπληρωμή των στεγαστικών δανείων. Γιατί τέτοια απότομη αύξηση; Και ο πιο αδαής φοιτητής οικονομικών θα καταλάβαινε ότι μια τέτοια απαράδεκτη ενέργεια θα προκαλούσε την κατάρρευση της αγοράς ακινήτων.

Ήταν τόσο ηλίθιος ο Μπερνάγκι; Γιατί οι εταιρείες πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch, Moody’s, S&P μέχρι την τελευταία στιγμή βαθμολογούσαν τα τοξικά ομόλογα με άριστη τιμή, επιτρέποντας σε εταιρείες όπως η Goldman Sachs, η οποία να σημειώσουμε είναι μέτοχος στις παραπάνω εταιρείες αξιολόγησης, να κερδίζουν δισεκατομμύρια δολάρια;

Σαφέστατα το κεφάλαιο κατάφερε να δημιουργήσει μια κοινωνία όπου υπάρχει για τα κέρδη της και όχι για τον άνθρωπο. Θα αναφέρω ακόμα ένα παράδειγμα. Τα πρώτα χρήματα που πήραμε από τη Τρόικα με τον εκφοβισμό του ελλείμματος μήπως πήγαν στο έλλειμμα; Όχι βέβαια. Από τα πρώτα 20 δις. ευρώ που πήραμε τα πρώτα 10 πήγαν να εξοφλήσουν παλαιότερα ομόλογα που έληγαν και τα άλλα 10 δις. πήγαν για να διασωθούν οι τράπεζες ιδρύοντας ένα ειδικό ταμείο σωτηρίας των τραπεζών, το ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Να πω και κάτι ακόμη για την κεφαλαιοκρατική κοινωνία που ζούμε. Ο Λη Αϊακόκα στην αυτοβιογραφία του αναφέρει ότι το αφεντικό του ο Φορντ του εξομολογήθηκε ότι πλήρωνε φορολογία λιγότερη από έναν εργάτη του. Όταν ρώτησε ο Αϊακόκα τον Φορντ πως το καταφέρνει ο τελευταίος του απάντησε πως το πετυχαίνει με λογιστικά τρύκ. Τι επιπτώσεις έχουν τα προνόμια που εξασφαλίζει η κεφαλαιοκρατική κοινωνία στους κεφαλαιοκράτες; Ας το δούμε.


Το 1950 για ένα δολάριο φόρου στις οικογένειες αντιστοιχούσε 80 σεντς φόρου στις εταιρείες.


Το 1990 με την επέλαση του Νεοφιλελευθερισμού για ένα δολάριο φόρος στις οικογένειες αντιστοιχούσε 20 σεντς στις εταιρείες. Από το 1970 με τη μείωση των δασμών και τη χαλάρωση του ελέγχου του κεφαλαίου η Αμερική από την μεγαλύτερη πιστώτρια χώρα στον κόσμο έγινε η μεγαλύτερη υπερχρεωμένη χώρα στον κόσμο.


Για να μην υπάρχει παρεξήγηση, φυσικά, να εξηγήσω ότι δεν είμαστε εναντίον του κεφαλαίου αλλά ξεκάθαρα ενάντια στην ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου.
Αν θέλουμε να ζήσουμε σε μια δημοκρατική κοινωνία που να σέβαται τον άνθρωπο θα πρέπει σαφώς να αντιδράσουμε στην ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου.
Ας μη λέμε δεν μας ενδιαφέρουν όλα αυτά.


Μήπως ζούμε μόνοι μας αποκλεισμένοι από το σύμπαν ώστε να θεωρούμε πως οτιδήποτε γίνεται στη χώρα μας είναι δική μας ευθύνη; Δεν υπάρχουν δυνάμεις που κερδοσκοπούν σε βάρος μας αλλά και σε βάρος άλλων Εθνών; Πρέπει να τους δώσουμε συγχωροχάρτι;
Φυσικά και πρέπει να βλέπουμε τις δικές μας ευθύνες.. Δεν ισχυριστήκαμε ποτέ το αντίθετο. Αλλά πρέπει να τις βλέπουμε σωστά και όχι να φορτώνουμε όλες τις ευθύνες πάνω μας και να αθωώνουμε τους υπολοίπους από ένα ευρύτερο περιβάλλον!
Sabbas Mertzanidis

Tweet