Ο θλιβερός απολογισμός του κ. Χριστόφια

Οι Έλληνες της Κύπρου είναι από την φύση του ήρεμοι άνθρωποι, νωχελικοί μπορεί να ισχυριστεί κάποιος. Δεν συνηθίζουν να κατακλύζουν τους δρόμους διαμαρτυρόμενοι και να καταστρέφουν δημόσια και ιδιωτική περιουσία, άθλημα στο οποίο διαπρέπουν οι Ελλαδίτες αδελφοί τους. Διαθέτουν μεγάλα αποθέματα υπομονής και ανοχής. Φαίνεται, όμως, ότι όλοι οι λαοί έχουν τα όρια τους…

Σε κρίσιμες στιγμές η αδιαφορία και η κομματική νομιμοφροσύνη καταρρέουν υπό το βάρος της οργής, της απελπισίας και του ενστίκτου επιβίωσης. Το 2004 ο κυπριακός Ελληνισμός βαλλόμενος πανταχόθεν, καθοδηγούμενος από το ένστικτο αυτοσυντήρησης και αγνοώντας την προσκόλληση σε κομματικές γραμμές καταψήφισε το Σχέδιο Ανάν, σχέδιο το οποίο προέβλεπε την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ανάλογη είναι η αντίδραση του μέσου Έλληνα της Κύπρου αναφορικά με την έκρηξη στη ναυτική βάση ‘Ευ. Φλωράκης’ και τον θάνατο 13 ανθρώπων. Αγανάκτηση, οργή και υπέρβαση της κομματικής νομιμοφροσύνης. Το ωστικό κύμα της έκρηξης στο Μαρί συντάραξε συθέμελα το κυπριακό πολιτικό σύστημα και την κυπριακή κοινωνία. Ήταν το τελευταίο επεισόδιο σε μια σειρά περιστατικών στην περίοδο των 3,5 ετών διακυβέρνησης Χριστόφια, περιστατικών τα οποία κατέδειξαν την αβελτηρία, αδιαφορία και ανεπάρκεια του Κύπριου Προέδρου. Η άλλοτε κραταιά κυπριακή οικονομία, καύχημα και αποκούμπι της ημικατεχόμενης Κύπρου κατάντησε να αποτελεί βαρίδι. Συνεχής διολίσθηση σε τουρκικές συνομοσπονδιακές θέσεις στις διακοινοτικές διαπραγματεύσεις. Η Εθνική Φρουρά επικίνδυνα αποδυναμωμένη με ισχνό αμυντικό προϋπολογισμό. Υπόθεση Eurocypria, περιπτώσεις Παπασάββα και Μολέσκη και εσχάτως η φονική έκρηξη. Η αυλή του κ. Χριστόφια αοριστολογώντας έσπευσε να υποδείξει τον ένοχο στο πρόσωπο του κρατικού μηχανισμού, στην χρόνια παθογένεια του πολιτικού συστήματος. Από την πρώτη στιγμή, όμως, ο Γενικός Εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Κληρίδης είχε δηλώσει ότι το ζήτημα εκφόρτωσης και φύλαξης του υλικού ήταν πολιτικό. Πολιτική ήταν και η απόφαση στην τελευταία σύσκεψη τον Μάιο του 2011 να παραμείνει το πολεμικό υλικό στην ναυτική βάση. Τον Φεβρουάριο του 2009 ο κ. Παπακώστας διαβεβαίωνε σχετικά με την φύλαξη του στρατιωτικού υλικού ότι το συγκεκριμένο υλικό ήταν απολύτως ασφαλές, δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος, και ότι θα μπορούσε να τοποθετηθεί και σε κατοικημένες περιοχές (!) χωρίς να υπάρχει οποιοσδήποτε κίνδυνος. Πολιτική απόφαση, πολιτικές και οι ευθύνες.

Είναι προφανές ότι ο Κύπριος Πρόεδρος δεν έχει την απαραίτητη νομιμοποίηση. Σύμφωνα με έρευνα της Σημερινής Κύπρου ( 24 Ιουλίου 2011) το 55.91% πιστεύει ότι ο κ. Χριστόφιας πρέπει να παραιτηθεί ενώ το 55.35% των ερωτηθέντων δεν εμπιστεύονται τις ανακριτικές αρχές για απόδοση ποινικών ευθυνών στην υπόθεση της καταστροφής στην ναυτική βάση. Επίσης το 80.36% έχουν αρνητική/πολύ αρνητική γνώμη για τον Πρόεδρο Χριστόφια και μόνο το 23.45% έχει θετική/ πολύ θετική γνώμη. Εξάλλου, στις βουλευτικές εκλογές τον περασμένο Μάιο το ΑΚΕΛ καταψηφίστηκε από το 70% σχεδόν του εκλογικού σώματος.

Η απομόνωση του κ. Χριστόφια φάνηκε καθαρά όταν στην επίσημη εκδήλωση για την τουρκική εισβολή παρευρέθησαν μόνο ένα από τα 18 μέλη της Ιεράς Συνόδου και μόνο δύο αρχηγοί από τα έξι κοινοβουλευτικά κόμματα, του ΔΗΚΟ και του ΑΚΕΛ. Αυτό είναι φυσικό επακόλουθο από την στιγμή κατά την οποία ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν κατάφερε ποτέ να αποβάλλει την κομματική του ταυτότητα λειτουργώντας όχι ως Πρόεδρος όλων των Κυπρίων αλλά ως παραταξιάρχης. Πολιτεύτηκε διχαστικά με συχνές μειωτικές αναφορές στην εθνική ταυτότητα των Ελλήνων της Κύπρου. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας συνέχιζε να διχάζει και μετά την καταστροφή της 11ης Ιουλίου. Στο διάγγελμα του στις 14 Ιουλίου, χαρακτήρισε τους διαμαρτυρόμενους έξω από το Προεδρικό Μέγαρο ως ‘ακραίες εθνικιστικές ακροδεξιές ομάδες’ οι οποίες αποπειράθηκαν να κάψουν το Προεδρικό κάνοντας συνειρμούς με το πραξικόπημα του 1974. Αξίζει να αναφερθεί η δράση ομάδος αγνώστου προελεύσεως, κατά την διαμαρτυρία πολιτών το βράδυ της 12ης Ιουλίου στο Προεδρικό Μέγαρο, ομάδα η οποία δρώντας ως προβοκάτορας πέταξε πέτρες και ξύλα προς το Προεδρικό και προς τους διαδηλωτές οι οποίοι ειρηνικά είχαν εισέλθει μέσα, με αποτέλεσμα την ρίψη δακρυγόνων από την αστυνομία.

Ο κ. Χριστόφιας θεωρώντας ότι οι διαμαρτυρόμενοι πολίτες επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση ευνόησε τις αντιδιαδηλώσεις προς υποστήριξη του εντείνοντας περαιτέρω το κλίμα διχασμού στην κυπριακή κοινωνία. Αποτέλεσμα της ανικανότητας του Κύπριου Προέδρου να αντιληφθεί τις ευθύνες του για την καταστροφή της 11ης Ιουλίου είναι η εμμονή του, καθοδηγούμενος από σύνδρομο καταδίωξης, να πλάθει εχθρούς και αντί να ενώνει τον λαό του στις δύσκολες αυτές στιγμές να υπονομεύει την ενότητα της κυπριακής κοινωνίας.

Η ενότητα του κυπριακού Ελληνισμού τίθεται σε κίνδυνο. Σταδιακά δημιουργείται εμφυλιοπολεμικό κλίμα και απειλείται η συνοχή του κράτους και της κοινωνίας, το μεγαλύτερο όπλο το οποίο έχει στην διάθεση του ένα μικρό κράτος. Οι επιλογές του Κύπριου Προέδρου είναι δύο. Είτε θα υπάρξει ολοκληρωτική αλλαγή στη συμπεριφορά και στις πολιτικές επιλογές της κυπριακής κυβέρνησης – πρώτιστα στο Κυπριακό και στην οικονομία- ακόμα και με το νέο κυβερνητικό σχήμα είτε εάν ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν μπορεί να κάνει την απαιτούμενη υπέρβαση λόγω σταλινικής αρτηριοσκλήρωσης, τότε να παραιτηθεί και να κινηθούν οι διαδικασίες αντικατάστασης του από τον Πρόεδρο της Βουλής και να διενεργηθούν εκλογές εντός 40 ημερών. Ανασχηματισμός χωρίς θεμελιώδεις αλλαγές στην χάραξη και εκτέλεση της κυβερνητικής πολιτικής αποτελεί φτηνό επικοινωνιακό τέχνασμα.

Πολλοί τομείς του κυπριακού κράτους υπολειτουργούν. Η κάκιστη οικονομική διαχείριση φέρνει την Κύπρο κοντά στον Μηχανισμό Στήριξης. Η ανυπαρξία εξοπλιστικών προγραμμάτων αποδυναμώνει την όποια αποτρεπτική ισχύ της Εθνικής Φρουράς. Η παρουσία δεκάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή. Οι συνεχείς εξευτελιστικές υποχωρήσεις στο εθνικό ζήτημα σταδιακά εξισώνουν ένα αναγνωρισμένο κράτος με το παράνομο προτεκτοράτο της Τουρκίας. Η αποδυνάμωση της Κυπριακής Δημοκρατίας φαίνεται παντού.

Παραδοσιακά το ΑΚΕΛ θέλοντας να οικοδομήσει μια κυπριακή ταυτότητα έτσι ώστε να εξασθενήσει τον δεσμό μεταξύ Ελλήνων της Κύπρου και μητροπολιτικής Ελλάδας, προσπάθησε να τονίσει την ανάγκη ισχυροποίησης και θωράκισης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η ειρωνεία είναι πως το ίδιο το ΑΚΕΛ πρωτοστατεί στην αποδόμηση της…

Ιωάννης Σ. Λάμπρου

Tweet